Lęk wprowadza chaos w myśleniu, duże napięcie powoduje paraliż, niemożność podejmowania właściwych reakcji. Emocje mają bezpośrednie przełożenie na stan ciała. Napięcie mięśniowe zawsze wiąże się z napięciem i niepokojem w umyśle. Relaksacja zwiększa potencjał umysłu i efektywność intelektualną.Ktoś z zewnątrz może odbierać osobę lękliwą, a więc wycofaną społecznie, jako leniwą, nieposłuszną, mało ambitną czy zarozumiałą lub wyniosłą. Tymczasem kiedy lęk uniemożliwia normalne funkcjonowanie, wychodzenie z domu do pracy czy szkoły, osoba nim obarczona zwyczajnie cierpi. Cierpi, nie zaznając zrozumienia wśród bliskich. Przeciwnie, jest dodatkowo przez nich krytykowana i wytyka się jej wszystkie błędy i niepowodzenia. Aktywność w życiu społecznym nie zależy od naszych chęci, nie zależy od nas samych, od naszej dobrej woli. Brak akceptacji powoduje konflikty z otoczeniem. Osoba taka często gra, udaje normalną. Posiada doskonale opracowany cały system zachowań, by tylko jakoś przetrwać, wspomagając się środkami uspokajającymi. Z jednej strony chcielibyśmy być zrozumiani przez najbliższych, z drugiej nie komunikujemy im, co nam dolega. Trudno komuś takiemu pomóc. Bardziej niemożliwe od szczerego opowiedzenia o problemach jest to ciągłe udawanie normalności. Musimy być dzielni. Tak nam się wydaje.
